Vrijdagavond was onze laatste avond in Malang. We werden om 20.00 uur in de recreatieruimte verwacht. En wat wekte onze verbazing? Dat vanuit alle vier huizen in Malang medebroeders waren gekomen om ons ten afscheid te vermaken. Het begon meteen met frater Antonius, 84 jaar en nog Nederlands sprekend. Hij heeft de jonge fraters het lied “Op de grote stille heide…” geleerd. Waarom, zult u zeggen. ” Onze stichter heet Schaepman oftewel herder en wij zijn allemaal schaapjes van hem, waar we ook wonen in Indonesië, Kenia of Nederland!”, was zijn uitleg. Gelukkig kregen we de volledige tekst voor ons, anders hadden de Nederlanders vast en zeker na het eerste couplet niet meer meegezongen, want meer tekst kennen wij als regel niet!
Florinese volksliederen uit de diverse regio’s horen erbij en we werden dus onthaald op traditionele liederen en dansen. Maar daarbij werden de gasten ook verrast met traditioneel geweven kains (omsladoeken of sarongs).
De klap op de vuurpijl was van Kardinus, die onbekend talent bleek te hebben voor goochelen, speciale figuren knippen en poloshirt opvouwen en dat vooral in een snel tempo!
Het was allemaal hartverwarmend en vooral door de aanwezigheid van zo’n veertig, meest jonge medebroeders. Er is heel wat gezongen, geklapt en gelachen! En het feit dat meerderen spontaan een gitaar of bongo pakten en samenspeelden, was iets om jaloers op te zijn, om dan nog maar niet van het stemmenmateriaal te spreken!
Kortom het was een geweldig afscheid, waaraan wij met veel genoegen zullen terug denken!
Fr. Antonius leidt de samenzang van het lied: ‘Op de grote stille heide’
Fr. Antonius: ‘Wij zijn allemaal schaapjes van Mgr. Schaepman.’
Samen muziek maken
De fraters van Karangwidoro
De fraters van het Gregoriushuis
Fr. Kardinus goochelt met kaarten
De knipselkunst van Fr. Kardinus
… en dit alles onder grote belangstelling …,.
De volgende morgen het echte afscheid